Ο αγώνας των μαθητών είναι δίκαιος

Βδομάδα μαθητικών κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα ήταν αυτή που πέρασε. Εκατοντάδες σχολεία βγήκαν στους δρόμους μαζικά σε δεκάδες πόλεις και βροντοφώναξαν για τα αιτήματά τους, για τις ανάγκες τους.

«Από την Α' Λυκείου για να τα βγάλω πέρα πρέπει να διαβάζω 10 ώρες τη μέρα», έλεγε χαρακτηριστικά ένας μαθητής, εξηγώντας έναν από τους λόγους που οδηγούν τους μαθητές να διαδηλώνουν και να απαιτούν. Και δεν πρόκειται για φυγοπονία και για τεμπελιά. Τα παιδιά σηκώνουν πολύ μεγάλα βάρη σε ένα σχολείο που τους φορτώνει με αποσπασματικές γνώσεις δύσκολα αφομοιώσιμες, με ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών ασύνδετων μεταξύ τους και συχνά άχρηστων... κι «ό,τι πιάσουν». Αυτό συμβαίνει από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, οι ελλείψεις εκπαιδευτικών έρχονται να πολλαπλασιάσουν τα παραπάνω προβλήματα, καθώς χάνονται μαθήματα για μήνες και μετά καλούνται να αφομοιώσουν τη συσσωρευμένη ύλη... «τρέχοντας». Αναγκάζονται να ξεκινούν φροντιστήριο σε όλο και μικρότερες ηλικίες και νιώθουν την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών τους.

Σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε από πέρσι η εφαρμογή του «νέου» Λυκείου, στο οποίο μετρούν οι βαθμοί όλων των τάξεων για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και στις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς εφαρμόζεται η «Τράπεζα Θεμάτων». Πρόκειται για εκατοντάδες θέματα εξετάσεων στο κάθε μάθημα, που οι μαθητές καλούνται να τα διαβάζουν από τώρα για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις, παράλληλα με όλο το υπόλοιπο διάβασμα που έτσι κι αλλιώς είχαν. Η περσινή εφαρμογή του μέτρου της «Τράπεζας Θεμάτων» δεν έχει να επιδείξει τίποτα θετικό. Καθηγητές και μαθητές την επικρίνουν και οι μόνοι που την επιδοκίμασαν και τη χειροκρότησαν ήταν οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων. Γιατί άραγε; Μα φυσικά γιατί τους αυξάνει την πελατεία. Πέρσι ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών χρειάστηκε να κάνει φροντιστήρια και ιδιαίτερα ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, αφού η «Τράπεζα Θεμάτων» άφησε πίσω της χιλιάδες μετεξεταστέους. Οταν όμως εμφανίζεται να αποτυγχάνει το 1/4 των μαθητών όλης της χώρας, τότε προφανώς το πρόβλημα δεν είναι των συγκεκριμένων παιδιών, αλλά του ίδιου του σχολείου. Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το σχολείο, στο οποίο σχεδόν οι μισοί μαθητές βρίσκονται κάθε χρόνο στο όριο, για να περάσουν την τάξη (κι αυτό ίσχυε και πριν την εφαρμογή της «Τράπεζας Θεμάτων», αλλά η «Τράπεζα» το επέτεινε).

Παράλληλα, με τα παραπάνω, από περιοχή σε περιοχή, οι μαθητές ανέδειξαν και άλλα σοβαρά προβλήματα στα σχολειά τους, από το πρόβλημα της μεταφοράς, διάφορα κτιριακά, μέχρι την ανάγκη παροχής ενός μικρογεύματος σε όλα τα παιδιά.

Προσπάθειες τρομοκράτησης

Από την πρώτη στιγμή που οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους επιστρατεύτηκαν όλοι οι γνωστοί μηχανισμοί για την τρομοκράτησή τους. Το υπουργείο Παιδείας άρχισε τις απειλές για μαθήματα μέσα στις γιορτές και για περικοπή των εκδρομών, στη βάση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος που είχε βγει πέρσι και που υποκριτικά προέβλεπε δήθεν τρόπους αναπλήρωσης των μαθημάτων σε περιπτώσεις καταλήψεων, την ώρα που χιλιάδες διδακτικές ώρες χάνονταν και χάνονται από τις ελλείψεις εκπαιδευτικών. Μάλιστα, ο υπουργός άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να φέρει και νέες ρυθμίσεις γι' αυτήν την υποκριτική «αναπλήρωση» των ημερών των καταλήψεων. Ακολούθησαν και εισαγγελικές παρεμβάσεις για τις καταλήψεις, ενώ δεν έλειψαν και οι κατασταλτικές δράσεις απέναντι στις μαθητικές κινητοποιήσεις από διευθυντές σχολείων.

Εχει σημασία να σημειώσουμε ότι οι απειλές και η τρομοκρατία ξεκίνησαν αυτόματα με το που βγήκαν οι μαθητές μαζικά στους δρόμους σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός αντιμετώπισαν τις μαθητικές κινητοποιήσεις ως ένα πρόβλημα και κινητοποιήθηκαν άμεσα για να τις καταστείλουν. Κουβέντα δεν είπαν για τα αιτήματα των μαθητών, αλλά επικέντρωσαν την κουβέντα στη μορφή των καταλήψεων, επιμένοντας ότι αυτές πρέπει να σταματήσουν. Στην πραγματικότητα, οι μαθητές ακολούθησαν μια πραγματική πολυμορφία στις κινητοποιήσεις τους και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρέθηκαν για όλη τη βδομάδα στους δόμους, προσπαθώντας να ακουστεί η φωνή τους και τα «θέλω» τους όσο πιο δυνατά γίνεται.

Για τα περί υποκίνησης

Υπάρχει ακόμα μια πλευρά. Είναι αλήθεια ότι το σύνθημα για μαθητικές κινητοποιήσεις στις 3 Νοέμβρη δόθηκε αρχικά μέσω μιας ιστοσελίδας στο facebook. Η ανωνυμία πίσω από την οποία μπορεί κάποιος να καλύπτεται στο διαδίκτυο και να εκδίδει καλέσματα είναι πράγματι ένα πρόβλημα, που μάλιστα προβλημάτισε και τους ίδιους τους μαθητές. Και δεν είναι πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες με τέτοιον τρόπο, ώστε πίσω από την ανωνυμία τους να χειραγωγούνται μάζες νεολαίας. Οποιοσδήποτε όμως κι αν κρύβεται πίσω από το προφίλ του facebook σίγουρα δεν μπορεί να επισκιάσει τις συλλογικές αγωνιστικές αποφάσεις που πήραν οι ίδιοι οι μαθητές. Δεν ανακάλυψαν οι μαθητές ξαφνικά τα προβλήματά τους, επειδή κάποιος έκανε ένα κάλεσμα στο facebook. Κοινός τόπος στις συζητήσεις μέσα στα σχολεία είναι ότι «αυτό το σχολείο που μας έχουν φτιάξει δεν μας κάνει». Η «Τράπεζα Θεμάτων», τα φροντιστήρια, το διαρκές άγχος, οι ελλείψεις εκπαιδευτικών, το πρόβλημα με τη μεταφορά τους από και προς τα σχολεία τους κ.ά. είναι προβλήματα υπαρκτά και πυροδοτούν την αγανάκτηση και τις διαθέσεις των μαθητών να διεκδικήσουν αγωνιστικά όλα όσα τους ανήκουν. Εχουν 5μελή, έχουν 15μελή, έχουν συλλογικές διαδικασίες, κάνουν συνελεύσεις, κάνουν προσπάθειες συντονισμού από σχολείο σε σχολείο και αποφασίζουν.

Η κυβέρνηση, όμως, αντί να απαντήσει σε αυτά, ψάχνει να βρει «υποκινητές» των μαθητών. Ο υπουργός Παιδείας έκανε «αβάντα» στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχα αυτή καλεί τους μαθητές σε καταλήψεις (ενώ η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση δυο μέρες, αφού ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις) και παράλληλα ήρθε σε επικοινωνία με τον διευθυντή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να βρεθεί αν αυτός που κρύβεται πίσω από την ιστοσελίδα στο facebook είναι μαθητής ή ενήλικος...

Ξεκίνησε από την κυβέρνηση μια ολόκληρη συζήτηση περί «υποκίνησης» των κινητοποιήσεων κι έγινε προσπάθεια να μπουν και οι μαθητικές κινητοποιήσεις στο κάδρο της κοκορομαχίας μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαράθεση όμως αυτή είναι μακριά κι έξω από τις κινητοποιήσεις, από τις ανάγκες και από την πραγματικότητα των ίδιων των μαθητών. Είναι ξένη για τους μαθητές που συζητούν μέσα στα σχολεία τα «θέλω» τους και τους τρόπους δράσης τους.

Ο υπουργός, λίγο - πολύ, υποστήριζε με διάφορες τοποθετήσεις του ότι κανένας ενήλικος, κανένα κόμμα ή πολιτική νεολαία δεν έχει δικαίωμα να εκφέρει γνώμη για τις μαθητικές κινητοποιήσεις ή να απευθύνει καλέσματα στους μαθητές. Πρόκειται για επικίνδυνες λογικές ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης, αφού οι πολιτικές νεολαίες μπορούν κάλλιστα να έχουν ως μέλη τους μαθητές και αντίστροφα οι μαθητές έχουν κάθε δικαίωμα να έχουν πολιτική άποψη ακόμα και κομματική τοποθέτηση και δράση.

Αφησε, μάλιστα, αιχμές και για τους εκπαιδευτικούς, λέγοντας ότι δεν μπορεί «συνδικαλιστής να λέει στα παιδιά ότι "τα παιδιά γίνονται καλύτεροι μαθητές όταν κάνουν κινητοποιήσεις"». Μα ο εκπαιδευτικός πρέπει να μαθαίνει στα παιδιά την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να μάθουν να αγωνίζονται για όλα στη ζωή τους, πρέπει να μάθουν να διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν.

Για το δυνάμωμα του αγώνα

Απέναντι στις προσπάθειες τρομοκράτησης και συκοφάντησης των μαθητικών αγώνων πρέπει να σηκωθεί ένα τείχος στήριξης από γονείς και εκπαιδευτικούς, που πρέπει να ακολουθήσουν κοινό αγωνιστικό βηματισμό με τους μαθητές. Υπάρχουν θετικά παραδείγματα από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων: Οι Ενώσεις Γονέων στο Πέραμα και στο Ηράκλειο Κρήτης διαδήλωσαν μαζί με τους μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικοί στην Πρέβεζα πήγαν μαζί με τους εκπροσώπους των 15μελών Μαθητικών Συμβουλίων όταν τους κάλεσε ο εισαγγελέας, η Ενωση Γονέων Νίκαιας - Ρέντη κάλεσε τους εκπροσώπους των 15μελών σε κοινή σύσκεψη για να αναλάβουν μαζί πρωτοβουλίες, αντίστοιχες πρωτοβουλίες έχουν πάρει οι εκπαιδευτικοί και στην Κεφαλονιά κ.ά. Παράλληλα, γονείς και εκπαιδευτικοί στην Αθήνα κάνουν αύριο παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Δικαιοσύνης, απαιτώντας να σταματήσουν οι εισαγγελικές παρεμβάσεις. Υπάρχει έδαφος αυτές οι πρωτοβουλίες να συνεχιστούν και να εμπλουτιστούν.

Εχει σημασία ότι παρά το όργιο τρομοκρατίας από την έναρξη των κινητοποιήσεων, οι αγωνιστικές διαθέσεις των μαθητών δεν ανακόπηκαν. Μέχρι και την Παρασκευή γίνονταν μαζικές διαδηλώσεις. Η αγανάκτησή τους βράζει. Κι αυτό μπορεί να συνεχίζει να εκφράζεται και να δυναμώσει. Πολλές μορφές μπορούν να αξιοποιηθούν, μπορεί να επιστρατευθεί η φαντασία και η δημιουργικότητα που δεν τη στερούνται διόλου τα παιδιά και η φωνή τους να γίνει ακόμα πιο δυνατή μέσα κι έξω από το σχολείο. Οπλο τους είναι τα συλλογικά τους όργανα, τα 5μελή και τα 15μελή, οι γενικές τους συνελεύσεις, οι δυνατότητες συντονισμού μεταξύ σχολείων. Ηδη, στην Αττική έχει οριστεί για το Σάββατο, 15 Νοέμβρη, συνάντηση συντονισμού μαθητών εκλεγμένων σε 5μελή και 15μελή από την Αθήνα και τον Πειραιά. Συνεχίζουν. Για ένα καλύτερο σχολείο, για μια καλύτερη ζωή.