Η ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ "ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ"

Στις 1 και 2 Αυγούστου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής συζητήθηκε το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας με τίτλο: «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις» για την εκπαίδευση  των ελληνόπουλων  που ζουν στο εξωτερικό.

Το νομοσχέδιο, ανάμεσα σε άλλα προβλέπει:

Α) Την είσοδο διαφόρων φορέων όπως ΜΚΟ, ιδρύματα, εκκλησία, κοινότητες στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση αφού εγκριθούν από την αρμόδια διεύθυνση, ενώ δίνει τη δυνατότητα ακόμα και ίδρυσης σχολείων από ιδιωτικούς φορείς, με μόνη προϋπόθεση να έχουν εγκριθεί από τις αρμόδιες αρχές της χώρας υποδοχής όσο και από την Διεύθυνση Παιδείας Ομογενών. Σε μια προσπάθεια «εξοικονόμησης πόρων», την ίδρυση, κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών, αλλά και την εξ' αποστάσεως διδασκαλία.

Β) Τη σύσταση «Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας», για το οποίο οι όροι και οι προϋποθέσεις απόκτησής του και η διαδικασία των εξετάσεων θα οριστούν με προεδρικό διάταγμα.

Γ) ότι όλες οι εκπαιδευτικές μονάδες (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) που μέχρι τώρα «λειτουργούν με ελληνόγλωσσο πρόγραμμα, μετατρέπονται σε δίγλωσσες σε όλες τις βαθμίδες ύστερα από σχετικές διμερείς συμφωνίες» από το σχολικό έτος 2017-'18. Και στους μαθητές των δίγλωσσων εκπαιδευτικών μονάδων «χορηγείται τίτλος σπουδών που αναγνωρίζεται ως ισότιμος των τίτλων των αντίστοιχων σχολείων της ημεδαπής και της ξένης χώρας».

Δ) Τη σύσταση Συμβουλίου Επιλογής στο υπουργείο Παιδείας, για την επιλογή των στελεχών της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό (συντονιστές και διευθυντές σχολικών μονάδων) με βάση τα τυπικά προσόντα, αλλά και με συνέντευξη.

Ε) Για τους εκπαιδευτικούς που αποσπώνται σε σχολεία του εξωτερικού με μισθό στην Ελλάδα και επιμίσθιο στο εξωτερικό, μεταξύ άλλων ότι αν για οποιοδήποτε λόγο, ο εκπαιδευτικός κατά τη διάρκεια της απόσπασής του δεν παρέχει διδακτικό έργο πέραν του διμήνου, η παροχή επιμισθίου διακόπτεται, για να επαναληφθεί όταν αναλάβει και πάλι τα καθήκοντά του.

Δηλαδή, κάποιος αποσπασμένος εκπαιδευτικός στο εξωτερικό θα ζει με το άγχος μην τύχει και αρρωστήσει σοβαρά και χρειαστεί να νοσηλευτεί για πάνω από δυο μήνες,  γιατί θα αναγκαστεί να διακόψει την απόσπασή του και να επιστρέψει στην Ελλάδα.

ΣΤ) Ρυθμίσεις για την ιδιωτική εκπαίδευση τις οποίες στην εισηγητική έκθεση εμφανίζει «σταθερές συνθήκες εργασίας», διευκρινίζοντας βέβαια ...«κατά το δυνατόν»,  που προβλέπουν ότι οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων δεν μπορούν να προβαίνουν σε «αναιτιολόγητες και χωρίς περιορισμούς καταγγελίες συμβάσεων» και άλλα, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά την εργασιακή ζούγκλα που κυριαρχεί.

Και εδώ με αφορμή και την κατάθεση σχετικής τροπολογίας στο παραπάνω νομοσχέδιο για ζητήματα που αφορούν την ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια στην Ελλάδα, στήθηκε ένα ακόμα από τα γνωστά αποπροσανατολιστικά «γαϊτανάκια», που κρύβουν καλά τη στρατηγική σύμπλευση  κυβέρνησης - αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση έσπευσε - με τον γνωστό προπαγανδιστικό οίστρο της εξαπάτησης - να πανηγυρίσει για το ότι τάχα «βάζει τάξη» στο καθεστώς των απολύσεων στο χώρο.

Η ουσία, όμως, δεν είναι άλλη απ' το ότι μια επιμέρους ρύθμιση για το ότι οι σχολάρχες θα πρέπει να αιτιολογούν τις απολύσεις που κάνουν (αυτό παρουσιάζεται σαν το «άπαν» της... ρύθμισης της εργασιακής ζούγκλας), αφήνει ουσιαστικά ανέγγιχτο το καθεστώς γαλέρας που έχει δημιουργηθεί στην ιδιωτική Εκπαίδευση όλα τα προηγούμενα χρόνια, με μειώσεις μισθών, περικοπή των δώρων, ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, απλήρωτες υπερωρίες και τόσα άλλα. Οι σχολάρχες αξιοποιούν ακριβώς το σύνολο του αντεργατικού οπλοστασίου που διατηρεί και ενισχύει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ «περιμένουν και στη γωνία» να αξιοποιήσουν αλλαγές και στη δημόσια Εκπαίδευση όπως, για παράδειγμα, τη μείωση στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Γυμνασίων για νέες απολύσεις.

Παρά τις κυβερνητικές «κορόνες» για εκείνους που αγωνίζονται «υπέρ σχολαρχών», η όλη πορεία της ίδιας της κυβέρνησης γύρω από το ζήτημα της ιδιωτικής Εκπαίδευσης είναι μια συνεχής προσαρμογή προς τις θέσεις και τις απαιτήσεις των εργοδοτών. Για παράδειγμα, παρά τις όποιες θετικές ρυθμίσεις που έστω και κουτσουρεμένα ικανοποιούν κάποια από τα αιτήματα των εργαζομένων,  δεν υπάρχει πρόβλεψη για δυνατότητα σύναψης συμβάσεων με μισθούς υψηλότερους από τη σύμβαση που ισχύει και στο Δημόσιο .

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, και αυτός ο ψευτο-καβγάς αποκαλύπτει ότι οι διαφορές που χωρίζουν τα  κόμματα που υπηρετούν αυτό το σύστημα  είναι και στην Παιδεία πολύ λιγότερες από αυτά που τους ενώνουν.

Kαι δεν μπορεί να είναι κι αλλιώς από τη στιγμή που και η συγκυβέρνηση   ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπως και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αντιγράφουν  από το ίδιο πρωτότυπο, τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Αυτό τους οδηγεί να εμφανίζουν τόσο όμοιες θέσεις στην Παιδεία.

Από εκεί εκπορεύονται π.χ. οι ύμνοι τους στην αυτονομία των σχολείων, η συμφωνία τους για την επιχειρηματικότητα στην Εκπαίδευση, η οποία πλέον διαπερνά σαν νήμα όλες τις βαθμίδες του συστήματος, σε μια προσπάθεια να εμποτιστούν από νωρίς οι μελλοντικοί εργαζόμενοι να σκέφτονται υπέρ των συμφερόντων των εργοδοτών τους,  η γενίκευση της μαθητείας, της εξασφάλισης φτηνής έως και τζάμπα εργασίας για το κεφάλαιο, οι ρυθμίσεις για μεγαλύτερη σύνδεση των Πανεπιστημίων και της Έρευνας με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Και βασικό εργαλείο για την υλοποίηση, το διαρκή έλεγχο και την προσαρμογή αυτών των κατευθύνσεων είναι η «αξιολόγηση», που όλοι μαζί υπερασπίζονται.

Στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχολείου, δεν μπορεί παρά και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα συνεχώς να χειροτερεύουν . Ακριβώς επειδή ταυτίζονται στις βασικές, στρατηγικές κατευθύνσεις, δεν μπορεί παρά να στήνουν ψευτο-καβγάδες με μεγάλα λόγια που κρύβουν την ουσία.