ΝΕΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την πολιτική της, ενώ φτωχοποιεί τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους με συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, παριστάνει τον προστάτη των αδυνάτων με παροχές ψίχουλα. Αφού έκοψε το ΕΚΑΣ από τον πιο φτωχό τώρα του υπόσχεται αντί αυτού κάρτα αλληλεγγύης για συσσίτιο και ασπιρίνες.

Η κατάργηση του ΕΚΑΣ, το τσάκισμα των συντάξεων ήταν επιλογή όλων των κομμάτων που ψήφισαν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), κατ’ απαίτηση του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Ταυτόχρονα χιλιάδες συνταξιούχοι, είδαν με την καταβολή της επικουρικής τους σύνταξης την Τρίτη 2 Αυγούστου την πρώτη δόση από τις νέες περικοπές των επικουρικών συντάξεων ενώ ακολουθεί στις 2 Σεπτέμβρη, η δεύτερη δόση των περικοπών στις επικουρικές συντάξεις, μετά τον επανυπολογισμό των συντάξεων, όπως προβλέπει ο πρόσφατα ψηφισμένος αντιασφαλιστικός νόμος.

Σε αυτούς που θα επιβληθεί η νέα μείωση, μέχρι το τέλος του χρόνου θα γίνει και η παρακράτηση των αναδρομικών, αφού η νέα περικοπή στις επικουρικές αρχίζει από την 1η Ιούνη του έτους. Δηλαδή η μείωση θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, καθώς στη μηνιαία παρακράτηση θα προστεθεί και ο ισόποσος επιμερισμός των αναδρομικών Ιούνη και Ιούλη. Οι μειώσεις στις αποδιδόμενες επικουρικές συντάξεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα αφορούν πάνω από 200.000 συνταξιούχους, ενώ το ύψος τους μπορεί να φτάνει και το 1/3 της σημερινής επικουρικής σύνταξης.

Ο νέος «επανυπολογισμός» των αποδιδόμενων επικουρικών συντάξεων θα γίνει με το νέο μειωμένο συντελεστή 0,45% ανά έτος ασφάλισης, χωρίς μάλιστα να υπάρχει η προστασία των κατώτερων ορίων. Ουσιαστικά το «λεπίδι» θα αφορά όλες τις επικουρικές συντάξεις, ανεξάρτητα από το ύψος τους. Το ύψος της περικοπής εξαρτάται από το άθροισμα κύριων και επικουρικών, που σύμφωνα με το νόμο ορίζεται αθροιστικά στο ποσό των 1.300 ευρώ.

Πάντως μετά τον υπολογισμό των επικουρικών, εφόσον με τους νέους χαμηλότερους συντελεστές το άθροισμα κύριων και επικουρικών συνεχίζει να ξεπερνά τα 1.300 ευρώ, το υπερβάλλον ποσό θα περικόπτεται μέχρι του ποσού των 1.300 ευρώ μεικτά, δηλαδή σε καθαρό δεν θα υπερβαίνει το ποσό των 1.150 ευρώ.

Μάλιστα, προκειμένου η κυβέρνηση να απλώσει περισσότερο το «δίχτυ» των περικοπών που ψήφισε όσο γίνεται μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων, ορίζει ότι το ποσό των 1.300 ευρώ που τίθεται ως όριο για τις άμεσες μειώσεις, δεν είναι αυτό που καταβάλλεται, αλλά σε αυτό προστίθενται: Η εισφορά υγειονομικής περίθαλψης 6% για τις κύριες και 6% για τις επικουρικές. Η εισφορά αλληλεγγύης υπέρ ΑΚΑΓΕ (από 3% έως 14% για ποσά άνω των 1.400 ευρώ στις κύριες και 3% έως 10% για ποσά άνω των 300 ευρώ στις επικουρικές συντάξεις, που μπήκαν με νόμους του 2010 και 2011). Έτσι, τα ποσά που θα δεχτούν τη νέα επιβάρυνση είναι «φουσκωμένα» και επιπλέον μεγαλώνει και ο αριθμός των συνταξιούχων που θα θιχτούν.

Η απάντηση στις ανατροπές και την κοροϊδία είναι η οργάνωση των αγώνων για την ανάκτηση των απωλειών, για τη διεκδίκηση των πραγματικών αναγκών.

Η εργατική τάξη που παράγει αμύθητο πλούτο, δεν μπορεί να αρκείται στα συσσίτια ή στα 200€ το μήνα ως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.  

Η πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και για τις ΣΣΕ, που έχει ήδη αγκαλιαστεί από εκατοντάδες εργατικές οργανώσεις, δείχνει το δρόμο του αγώνα.

Το Δ.Σ καλεί τους συναδέλφους να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη στα ψέματα της κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να στηρίξει τις απαιτήσεις του ΣΕΒ για τις ομαδικές απολύσεις, την παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού, την περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, την παραπέρα εργασιακή ζούγκλα που θέλουν να επιβάλλουν. 

Αυτή η αντιδραστική πολιτική σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας, που επιβάλλεται από το βάρβαρο σύστημα και  αποτελείται από το κεφάλαιο, τα κόμματα που διαχειρίζονται τις ανάγκες τους, δε μπορεί να στηρίζεται από τα θύματά του.

Γι’ αυτό η γραμμή ρήξης και ανατροπής αυτής της πολιτικής είναι η πιο ρεαλιστική απάντηση στο κεφάλαιο, την ΕΕ, την κυβέρνηση και σε όλα τα κόμματα που στηρίζουν αυτή τη στρατηγική.

Αυτός ο δρόμος της αμφισβήτησης και του αγώνα, μπορεί να οδηγήσει και σε εργασιακές, ασφαλιστικές και άλλες κοινωνικές κατακτήσεις.