ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΡΑ

Όταν ήρθε σαν νομοσχέδιο ο νέος νόμος για την ειδική αγωγή, ο Σύλλογός μας είχε εκφράσει σειρά επιφυλάξεων, που μας οδηγούσαν να διαφωνήσουμε συνολικά με το νόμο και με τη λογική που υπηρετούσε.

Ένα από τα επιχειρήματά μας ήταν ότι το παιδί με διάγνωση κάποιας πάθησης ή μαθησιακής δυσκολίας, δεν χρειάζεται απλά ένταξη και «καλοσύνη», αλλά εξειδικευμένη επιστημονική φροντίδα από κατάλληλους επιστήμονες.

Λέγαμε τότε, ότι η ένταξη αυτών των παιδιών στις «κανονικές» τάξεις των γενικών σχολείων,  αποτελεί «πέταμα στον καιάδα» και δημιουργεί τεράσιες δυσκολίες για το ίδιο το παιδί, για τα άλλα παιδιά και για το δάσκαλο. Το περιβάλλον γίνεται εχθρικό γι αυτά τα παιδιά. Χάνεται κάθε παιδαγωγική σκέψη απ΄ την αγωνία των εκπαιδευτικών για το τι μπορεί να συμβεί και ποιος «θα μας κυνηγήσει». Οι γονείς των άλλων παιδιών στοχοποιούν το παιδί εκείνο και φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις.

Μας έλεγαν τότε διάφορα σαν απάντηση, με πιο σημαντικά το ότι

1.     «Όταν μια τάξη έχει μέσα παιδί με διάγνωση, τότε θα μειώνεται ο αριθμός των μαθητών της τάξης κατά 3 παιδιά» (όπως άλλωστε προβλέπει κι ο νόμος).

2.     «Τα παιδιά αυτά, για να παρακολουθήσουν και να συμμετέχουν ομαλά μέσα στις τάξεις των σχολείων, θα έχουν παράλληλη στήριξη».

Από τότε είδαμε πολλά να γίνονται και περισσότερα να μη γίνονται. 

• Είδαμε να γενικεύεται η ένταξη αυτών των παιδιών στα «κανονικά» σχολεία (μέχρι και τυφλό μέσα σε τάξη γενικού σχολείου είδαμε) με διαγνώσεις ΚΕΔΔΥ που τα στέλνουν όλα στα γενικά σχολεία. 
• Είδαμε να υποβαθμίζονται και να αδειάζουν ολοένα και περισσότερο τα ειδικά σχολεία. 
• Είδαμε να προσλαμβάνονται συνάδελφοι που δεν είχαν γνώσεις ειδικής αγωγής, για παράλληλη στήριξη. 
• Είδαμε συναδέλφους της παράλληλης στήριξης να έχουν την ευθύνη για δυό ή και για τρία παιδιά ταυτόχρονα (και μάλιστα διαφορετικών τμημάτων).
• Είδαμε παράλληλη στήριξη που την πληρώνουν οι γονείς.
• Είδαμε μητέρα μαθήτριας να βρίσκεται όλη μέρα μέσα ή δίπλα στην τάξη του παιδιού της για να παίζει το ρόλο της «παράλληλης στήριξης».
• Είδαμε τα τμήματα ένταξης να μη λειτουργούν και να μην στελεχώνονται. 
• Είδαμε τη διοίκηση να απαγορεύει τη μείωση του αριθμού των μαθητών στην τάξη, όταν υπάρχει παιδί με διάγωνση ΚΕΔΔΥ μέσα, αλλά να μη το δίνει γραπτά. π.χ. 1^ο Δημοτικό Μεταμόρφωσης, 7^ο Δημοτικό Νέας Ιωνίας.
• Είδαμε διευθυντές να απαιτούν .... έναν επιπλέον εφημερεύοντα για κάθε ειδικό παιδί (π.χ. 19^ο Ν. Ιωνίας). Λες κι έτσι λύνεται το πρόβλημα.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Γ. Σεφέρης»

• Απαιτεί την άμεση στελέχωση των ειδικών σχολείων και των τμημάτων ένταξης. 
• Απαιτεί την άμεση πρόσληψη συναδέλφων για παράλληλη στήριξη, με αντιστοίχιση «ένας δάσκαλος- ένα παιδί». 
• Καλεί τους εκπαιδευτικούς να ενημερώνουν τους γονείς για το πρόβλημα. Να τους εξηγούν διαρκώς το τι συμβαίνει και γιατί. Να τους εξηγούν ότι δε φταίει το παιδάκι για το τι συμβαίνει στην τάξη, αλλά η κυβερνητική πολιτική κι η τακτική της διοίκησης, που «πετά» τα ειδικά παιδιά μέσα στις γενικές τάξεις, χωρίς καμιά φροντίδα και καμιά προστασία. Να καλούν τους γονείς σε κινητοποιήσεις για να απαιτούμε την τοποθέτηση «παράλληλης στήριξης». 
• Μέλημά μας είναι και πρέπει να είναι η υπεράσπιση ΟΛΩΝ των παιδιών, με φροντίδα να μη στοχοποιείται το «ένα παιδί».