Ο ιστότοπος μας μεταφέρθηκε σε νέα διεύθυνση, στο syllogos-seferis.gr. Ακολουθήστε μας!
Πήγαινε με

15 Νοε 2017

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2017



«Έφτασαν ντυµένοι “φίλοι” αµέτρητες φορές οι εχθροί µου τα παµπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά µόνο σίδερο και φωτιά. (…) Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά».         Οδυσσέας Ελύτης

Νοέμβρης 1973 - Νοέμβρης 2017: 44 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973, ενάντια στη αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική, απριλιανή δικτατορία.
Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόµµατα σε τµήµατα δυνάµεων του στρατού. Το πραξικόπηµα έγινε στο όνοµα του υποτιθέµενου “κοµµουνιστικού κινδύνου”.  Οι λόγοι όμως που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η ανάγκη του αστικού πολιτικού συστήµατος να προσπαθήσει να υπερβεί τις αντιθέσεις του, αλλά και για να στηριχτούν οι επιδιώξεις του αµερικανο-ΝΑΤΟικού ιµπεριαλισµού στην περιοχή.
Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια. Οι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι συνέχισαν να την κρατούν, όπως και πριν τη δικτατορία. Αυτό που άλλαξε ήταν η µορφή άσκησής της. Τα µονοπώλια βγήκαν ενισχυµένα απ’ τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκµετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνηµα µε την καταστολή.
Η αδυναµία του λαϊκού κινήµατος να αντιτάξει εξαρχής οργανωµένη αντίσταση για να αποτύχει το πραξικόπηµα, παρότι τα σχέδια για επιβολή της δικτατορίας ήταν γνωστά, επιβεβαιώνει πως µονάχα ένα γερά, ταξικά οργανωµένο εργατικό - λαϊκό κίνηµα ριζωμένο στους χωρους δουλειάς που αντιπαλεύει την εξουσία των µονοπωλίων, µπορεί να είναι έτοιµο για να αντιµετωπίσει και τέτοια σχέδια σε βάρος του λαού.
 Η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, αποτέλεσαν οδηγό και έμπνευση στις πρώτες προσπάθειες  οργάνωσης του λαϊκού αγώνα.
Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελίσσεται διεθνής καπιταλιστική οικονοµική κρίση (η λεγόµενη “πετρελαϊκή”), ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να σηµειώνει άνοδο.
Ιδιαίτερα, το 1973 υπάρχουν αντιδράσεις και από την εργατική τάξη. Στην πρώτη γραµµή µπαίνουν διεκδικήσεις για την ίδρυση σωµατείων, για τα µεροκάµατα, τα ωράρια, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οργανώνονται απεργίες στους τυπογράφους της Αθήνας, στους αλιεργάτες της Καβάλας, στους τεχνικούς της “Ολυµπιακής”, στη ΔΕΗ και αλλού. Κινητοποιήσεις οργανώνονται και απ’ τους φοιτητές - σπουδαστές. 

Απ’ το 1972 ξεκινούν κινητοποιήσεις µε αιχµή το αίτηµα της διεξαγωγής γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973, µε αφορµή τον “καταστατικό χάρτη” της Ανώτατης Παιδείας που προωθούσε η χούντα, οι αγώνες κλιµακώνονται. Το Φλεβάρη οι φοιτητές καταλαµβάνουν τη Νοµική για δύο µέρες. Μέσα στους µήνες Μάρτη - Απρίλη γίνονται καταλήψεις, ξανά στη Νοµική και στην Ιατρική, διάφορες κινητοποιήσεις σε άλλες σχολές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης.
Αγωνιστικές κινητοποιήσεις οργανώνονται και από αγρότες σε ορισµένους χώρους, γίνονται συλλαλητήρια εναντίον των απαλλοτριώσεων γης που εφαρµόζονταν για την εγκατάσταση µονοπωλιακών οµίλων (π.χ. ΠΕΤΡΟΛΑ).
Παράλληλα, πραγµατοποιούνται και εκδηλώσεις µε καθαρά πολιτικό - αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Τέτοιες µέρες κινητοποίησης του λαού ήταν η 28η Οκτώβρη του ’72, η επέτειος του πραξικοπήµατος το ’73 και η Πρωτοµαγιά του ’73. Η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα, βέβαια, δεν προέκυψε µόνο απ’ το ανέβασµα των µορφών πάλης, αλλά και µε την όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Είχε µεγάλη σηµασία, για να προχωρήσει το κίνηµα µπροστά, να ηττηθούν οι απόψεις που αποδέχονταν το λεγόµενο “δηµοκρατικό” εγχείρηµα της χούντας, µε σκοπό να το αξιοποιήσουν, όπως έλεγαν, εκφράζοντας τη λογική του µικρότερου κακού, του “ρεαλισµού”.
Έτσι, φτάσαµε στον Νοέµβρη του ’73 και την κατάληψη του Πoλυτεχνείου, που δεν ήρθε σαν “κεραυνός εν αιθρία” αλλά ήταν η κορύφωση όλης της προηγούµενης αγωνιστικής πορείας του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήµατος.
Ο ξεσηκωµός του Πολυτεχνείου
Το απόγευµα της Τετάρτης (14/11/1973), ξεκινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνεται ο πρώτος ραδιοφωνικός ποµπός, αρκετός κόσµος µαζεύεται γύρω απ’ το Πολυτεχνείο έως το βράδυ.
Από εκείνη τη στιγµή, η κατάληψη του Πολυτεχνείου καθώς ενώνεται µε το εργατικό - λαϊκό κίνηµα αποκτά χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωµού. Δίπλα στο σύνθηµα “Ψωµί - Παιδεία - Ελευθερία”, δυνάµωναν και τα “Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ” και “Κάτω η Χούντα”. Το µήνυµα ήταν πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιιµπεριαλιστικό.
Η 16η Νοέµβρη ήταν η µέρα κορύφωσης της εξέγερσης. Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας προχωρούν και αυτοί σε καταλήψεις. Στην Αθήνα, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν µε πυκνά και µεγάλα µπλοκ στο Πολυτεχνείο. Οι οικοδόµοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τα µαχητικότερα µπλοκ. Περίπου 150.000 λαού είναι στους δρόµους. Η αστυνοµία χτυπά τον λαό, χωρίς να µπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Αργά το απόγευµα, πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. 
Ξηµερώµατα της 17ης Νοέµβρη, τα τανκς κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί, ένα απ’ τα τανκς πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαµένη: `Ανοιξε ο δρόµος για την κατάρρευση της δικτατορίας. Χιλιάδες νέοι και νέες απ’ το παράδειγµα του Πολυτεχνείου διαπαιδαγωγήθηκαν µε τα ιδανικά του οργανωµένου αγώνα.
Τελικά τον Ιούλη του 1974, κάτω από το βάρος της Κυπριακής τραγωδίας, στην οποία η χούντα πρωτοστάτησε, και την τουρκική εισβολή και κατοχή που ακολούθησαν, αλλά και λόγω των αναγκών του ίδιου του συστήµατος, το στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε, ως αποτέλεσµα του συµβιβασµού που επήλθε ανάµεσα στις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και του αστικού πολιτικού κόσµου από τη µία και τη χουντική διακυβέρνηση από την άλλη.
Η µορφή άσκησης της εξουσίας το 1974 άλλαξε. Η εξουσία όµως παρέµεινε στα χέρια των εφοπλιστών, των βιοµηχάνων, των τραπεζιτών, των µεγαλοεπιχειρηµατιών. Όσες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τότε υπηρετούν το κεφάλαιο και τις διεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συµµετέχει.
Σήµερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο όνοµα της “γεωστρατηγικής αναβάθµισης” της Ελλάδας στηρίζει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στον ανταγωνισµό µε άλλα µονοπώλια άλλων χωρών. Γι’ αυτό και βάζει πλάτη στα επικίνδυνα πολεµικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή. Παίρνει µέρος στις µεγάλες κόντρες µεταξύ των ιµπεριαλιστών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ρωσίας, Κίνας και άλλων καπιταλιστικών κρατών.
Οι στόχοι της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας είναι εχθρικοί για τη νεολαία και τον λαό. Αφορούν αποκλειστικά τα κέρδη, το κοµµάτι από την πίτα που θέλουν να πάρουν οι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι της Ελλάδας. Τίποτα θετικό δεν προµηνύει η πιο βαθιά εµπλοκή της Ελλάδας στους ανταγωνισµούς και τους πολέμους των ιµπεριαλιστών.
Οι κόντρες µεταξύ των ιµπεριαλιστών και των αστικών τάξεων κάθε χώρας για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στα πετρέλαια, το φυσικό αέριο και τους ενεργειακούς δρόµους της περιοχής µπορούν να οδηγήσουν σε γενίκευση του ιµπεριαλιστικού πολέµου.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ µπλέκει το λαό στα επικίνδυνα πολεµικά σχέδια στην περιοχή καλλιεργώντας την αφέλεια ότι το ΝΑΤΟ µας “προστατεύει”. Όμως:
§  Η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
§  Η εισβολή και η κατοχή του 37% της Κύπρου έχουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ.
§  Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο έχει δώσει αέρα στα πανιά των διεκδικήσεων εκ µέρους της τουρκικής πλουτοκρατίας.
§  Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο.
Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι καπιταλιστές µετράνε µόνο τα κέρδη τους, τους τζίρους και τα συµφέροντά τους. Στέλνουν τους λαούς να χύσουν το αίµα τους για ξένα προς τις ανάγκες τους συµφέροντα.
Δεν θα γίνουµε κρέας για τα κανόνια των εκµεταλλευτών μας! Παλεύουµε µε τη δική µας σηµαία, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Οι λαοί µε τον αγώνα τους και την αλληλεγγύη τους µπορούν να ανοίξουν έναν ριζικά διαφορετικό δρόµο σε ρήξη µε την εξουσία του κεφαλαίου, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις, του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, αποτελούν οδηγό για τα δικά μας  σημερινά αγωνιστικά βήματα.

 Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου και τα αιματοβαμμένα συνθήματα στην πύλη τους, δίνουν ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο φασισμό που πρέπει να απαντηθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Αποτελεί χρέος στη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν για ένα καλύτερο μέλλον να καταδικάσουν και ν' απομονώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που υπερασπίζεται και εξυμνεί τη στρατιωτική δικτατορία και βρωμίζει την αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας.
Συσπειρωνένοι στο σύλλογό μας με πίστη στο δίκιο μας, με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα, μπορούμε να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Τα οράματα και τα ιδανικά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο δρόμος για να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε τους αγώνες μας που θα βάλουν στη ζωή αυτά τα οράματα και τα ιδανικά. Έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και δικαιώνουμε τους αγώνες τους.
Ο λαός, η νεολαία, όταν είµαστε οργανωµένοι και ενωµένοι, όταν ξέρουµε γιατί παλεύουµε, µπορούµε να ξεπεράσουµε κάθε δυσκολία. Μπορούµε να αποκτήσουµε τεράστια δύναµη! Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγµατικό αντίπαλο: την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Σήµερα έχουµε περισσότερες αποδείξεις. “Σωτήρες” και “εύκολες λύσεις” δεν υπάρχουν. Παίρνουµε τη ζωή µας στα δικά µας χέρια. 

Συνεχίζουµε την πάλη για να ανατρέψουµε τη δικτατορία των µονοπωλίων και να γίνει ο λαός κυρίαρχος του πλούτου που παράγει!
ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ
«Τον  έριξαν  χάμω  και  τον  έγδαραν
Τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του 
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
                                                               
  Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου