Η ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΛΑΪΚΗ ΑΝΑΓΚΗ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΔΟΕ

ΘΕΜΑ:Το σχολείο που βιώνουμε το σχολείο που οραματιζόμαστε :κριτική και διεκδικήσεις

ΝΤΙΑΝΑ ΛΙΑΚΟΥ  

2ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

                                   ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ του ΣΕΠΕ Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ 

ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΟΕ 16/6/2016 

Η ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ

Άλλη μια χρονιά μόλις χθες έφτασε στο τέλος της.  Οι σχολικές τάξεις άδειασαν αλλά τα προβλήματα συνεχίζουν … Με πικρία διαπιστώνουμε ότι το νηπιαγωγείο που ονειρευόμαστε δεν είναι αυτό στο οποίο εργαζόμαστε.  Και θέτοντας την ανησυχία και την αγωνία μας για το νηπιαγωγείο που οραματιζόμαστε και τις αλλαγές που επιδιώκουμε και απαιτούμε,  πρέπει να μπει βαθιά ο προβληματισμός ποιον θα υπηρετεί;

Φυσικά η απάντηση μας πρέπει να είναι το νήπιο και η ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του, η ολόπλευρη ψυχοσωματική του ανάπτυξη και η ομαλή κοινωνικοποίησή του. Η προσχολική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί δικαίωμα κάθε παιδιού. Σε αυτό το πλαίσιο  ερχόμαστε να συζητήσουμε και «αντιστεκόμαστε» στο νηπιαγωγείο που βιώνουμε.

Η υποχρεωτικότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής δεν είναι πολυτέλεια.  Αποτελεί ανάγκη και αναλογιζόμενοι τη σημασία της, κατανοούμε γιατί η συγκυβέρνηση, καθώς και οι κυβερνήσεις του παρελθόντος, πιστές στις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. και στις εκθέσεις του ΟΟΣΑ,  παρεμβαίνουν με το χειρότερο τρόπο και στη δομή και στο περιεχόμενο του νηπιαγωγείου.

Χαρακτηριστικά αυτής της παρέμβασης:

Ο αποκλεισμός χιλιάδων παιδιών από το δικαίωμα της φοίτησης στις δομές της προσχολικής αγωγής και ειδικά των προνηπίων . 

Οι ανακοινώσεις, οι εγκύκλιοι, οι ρυθμίσεις πάνε κι έρχονται , οι πρόσφατες οδηγίες,  παρακινούν την τακτοποίηση των νηπίων Α΄ηλικίας μέχρι 21/6 .

 Κανείς δεν προνοεί χρόνια τώρα για  νέους χώρους νηπιαγωγείων με αποτέλεσμα αρκετά νήπια και πάρα πολλά προνήπια  να μένουν έξω από τα δημόσια σχολεία αλλά και τα ιδιωτικά  λόγω του κόστους της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες αφήνονται στην τύχη τους, στην καλή διάθεση των συναδέλφων, στην οικονομική ευχέρεια των γονιών τους να πληρώνουν για τα έξοδά τους, με τα τμήματα ένταξης να υπολειτουργούν εφόσον δεν υπάρχει στα περισσότερα μόνιμος εκπ/κός , και να αναμένεται εναγωνίως κατά τα Χριστούγεννα η παράλληλη στήριξη, που τον επόμενο Σεπτέμβρη , χλωμό το βλέπουμε να παρουσιαστεί.

Το χειρότερο από όλα όμως, είναι η παρέμβαση που προσπαθούν να πετύχουν στο περιεχόμενο της προσχολικής αγωγής , μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, με σκοπό να αξιοποιήσουν τα αποτελέσματα για το δικό τους στόχο, που δεν είναι η αγωγή για την ολόπλευρη ανάπτυξη (νοητική, σωματική, κοινωνική) του παιδιού παρά η βίαιη σχολειοποίησή του.

Που δεν είναι τίποτα άλλο από τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ να εκπαιδεύεται το παιδί από τη νηπιακή του ηλικία στις δεξιότητες, στην απομνημόνευση αποσπασματικών γνώσεων και πληροφοριών, στην κατάκτηση της πρώιμης γραφής και ανάγνωσης, στη χρήση του  Η/Υ.

  Με παντελή απουσία της ενιαίας επιστημονικής θεώρησης του φυσικού και κοινωνικού κόσμου και της προσπάθειας να οικοδομήσει το παιδί μόνο του τη γνώση.

  Εκπόνηση καινοτόμων προγραμμάτων,  συμμετοχή σε ευρωπαϊκές δράσεις πλαισιώνουν το αναλυτικό πρόγραμμα αναζητώντας χορηγούς φυσικά για να τα υποστηρίξουν.

Εδώ  ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις ταξικές αντιθέσεις στο εφιαλτικό σχολείο. Η εικόνα ολοφάνερη:

Ο γονιός έχει μόνιμα το χέρι στην τσέπη, γιατί δεν επαρκεί η κρατική χρηματοδότηση των νηπιαγωγείων για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών.

Επιχειρήσεις που προσπαθούν να τρυπώσουν στο δημόσιο νηπιαγωγείο.

Γονείς απελπισμένοι για την τύχη της φοίτησης των παιδιών τους, για τις διαγνώσεις του ΚΕΔΔΥ, για τις κληρώσεις των προνηπίων. 

Και νηπιαγωγοί σε απόγνωση να κάνουν εγγραφές,  να εκδίδουν πιστοποιητικά γέννησης, , να προσπαθούν να ρυθμίσουν τη λειτουργία των τμημάτων, παράλληλα με το χαρτομάνι που πρέπει να μαζεύουν και τις απανωτές εγκυκλίους που πρέπει να ερμηνεύουν, να μετράνε και να ξαναμετράνε πότε θα φτάσουν τον μαγικό αριθμό 14. 

Αυτό το νηπιαγωγείο συναδέλφισσες και συνάδελφοι δεν είναι το σχολείο που μας αξίζει.  

  Αυτό το σχολείο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας δεν μας ταιριάζει. Ούτε σε μας τους εκπαιδευτικούς, ούτε στους μαθητές μας, τους γονείς τους και όλο το λαό.

• Είναι ανάγκη να υπερασπιστούμε το δημόσιο νηπιαγωγείο ως κύριο χώρο διαπαιδαγώγησης, με κυρίαρχη δραστηριότητα το παιχνίδι.
• Είναι ανάγκη να εγγραφούν όλα τα παιδιά Α’ και Β’ ηλικίας στο νηπιαγωγείο
• Να αναδείξουμε τον καθοριστικό ρόλο της νηπιαγωγού, που μεταφέρει στα παιδιά γνώση και κοινωνική εμπειρία , λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους.
• Να διεκδικήσουμε μόνιμους διορισμούς, και μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών
• Να απαιτήσουμε τις απαραίτητες υποδομές, τα μέσα και τα προγράμματα που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες φροντίδας, αγωγής και ανάπτυξης όλων των παιδιών.
• Αυτή την ώρα  επιτακτικά  να απαιτήσουμε την καθιέρωση του ενιαίου  12χρονου σχολείου και μέσα από τη δίχρονη δημόσια και δωρεάν  προσχολική αγωγή να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας για αγωγή, φροντίδα, ομαλή κοινωνικοποίηση και γνώση.

Συμπορευόμαστε μαζί με τους γονείς, και τους άλλους εργαζόμενους συσπειρωμένοι στα σωματεία μας.

Οι επιτροπές τους, τα πορίσματά τους, τα σχέδια τους πρέπει να μας βρίσκουν συνεχώς απέναντι να αγωνιζόμαστε για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

 ΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ