Ο ιστότοπος μας μεταφέρθηκε σε νέα διεύθυνση, στο syllogos-seferis.gr. Ακολουθήστε μας!
Πήγαινε με

Διαβάστε

Περισσότερα...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Περισσότερα...

ΑΜΕΑ - ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα...


23 Φεβ 2015

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ COCA COLA ΘEΣΣAΛONIKHΣ

Τον Οκτώβριο του 2013 η πολυεθνική Coca Cola  έβαλε λουκέτο στο εργοστάσιο της στη Θεσσαλονίκη. Πέταξε στην ανεργία εκατοντάδες εργαζόμενους, μεταφέροντας το εργοστάσιό της στη Βουλγαρία, όπως και δεκάδες άλλες επιχειρήσεις που βρήκαν εκεί φθηνότερους εργαζόμενους, αξιοποιώντας την «ελευθερία» κίνησης κεφαλαίων, στο πλαίσιο της συνθήκης του Μάαστριχτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Coca Cola τα τελευταία 4 χρόνια έχει κλείσει 6 εργοστάσια στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να μείνουν στο δρόμο 2.500 άνθρωποι, την ίδια ώρα που η εταιρεία παρουσιάζει τεράστια κέρδη.
Η Coca Cola δεν πάσχει λοιπόν από κέρδη. Σπέρνει ανεργία και δυστυχία για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Ξηλώνει εργοστάσια που στήθηκαν με τον ιδρώτα εργαζομένων.
O ηρωικός 17μηνος αγώνας των εργαζομένων στην Coca Cola  με αίτημα την ακύρωση όλων των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου, η αντοχή και αποφασιστικότητά τους αποτελεί παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους.
Αυτός ο αγώνας είναι και δικός μας αγώνας.
Είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων.
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Γ. Σεφέρης» είμαστε δίπλα τους.
Σαν ελάχιστη συνεισφορά στον αγώνα τους, καταθέτουμε από το ταμείο του Συλλόγου στο απεργιακό τους ταμείο 300 ευρώ.
Καλούμε τους συναδέλφους και όλους τους εργαζόμενους να κάνουν τό ίδιο.
Επισυνάπτουμε ανακοίνωση του σωματείου εργαζόμενων στην Coca Cola, όπου μπορείτε να δείτε και τους τραπεζικούς λογαριασμούς του σωματείου.  


Σωματείο  Εργατοϋπαλλήλων 
ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ    Θεσσαλονίκης
17ο  χιλ.  Θεσ/νίκης – Πολυγύρου – τηλ:  2310228980
ΤΡΑΠΕΖΑ  ΑΤΤΙΚΗΣ  IBAN: GR2201608750000000084799149
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ  ΙΒΑΝ: GR9201102110000021148008697
Αρ. Πρωτ.  270                                                    Θεσσαλονίκη  17/2/2015
 ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
Προς
Όλες τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις και τον Ελληνικό λαό

Οι  εργαζόμενοι στην CocaColaΘεσσαλονίκης δίνουμε έναν μεγάλο απεργιακό αγώνα εδώ και 17 μήνες – από την 1η Οκτωβρίου 2013 – με αίτημα την ακύρωση όλων των απολύσεων και την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
Η συνέχιση του αγώνα μας γίνεται τώρα και υπόθεση οικονομικής αντοχής.
Το Σωματείο μας εκφράζοντας τη βούληση όλων των απεργών-μελών του δίνει στη δημοσιότητα τους Τραπεζικούς Λογαριασμούς  μας.
Πάρτε μέρος στον αγώνα μας ενισχύοντας το απεργιακό μας ταμείο και συνεχίζοντας το ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ των προϊόντων της  COCACOLA : AMITAFANTA ZEROκ.λ.π.  μέχρι  να επαναλειτουργήσει  το  εργοστάσιο.
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ - ΙΒΑΝ:GR2201608750000000084799149
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ - ΙΒΑΝ: GR9201102110000021148008697

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε όλους θα αποσταλεί απόδειξη  του Σωματείου. 



 ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

21 Φεβ 2015

Παρεμβάσεις του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

Πριν από δέκα μέρες, η κυβέρνηση κάλεσε τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας μαζί με τον ΓΓ του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία ανακοίνωσαν τη σύσταση μιας μόνιμης επιτροπής συνεργασίας, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι «η Ελλάδα πρέπει να τολμήσει τις μεταρρυθμίσεις που δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
Τι σηματοδοτεί, άραγε, αυτή η κίνηση για τα συμφέροντα του λαού; Μια ματιά στις προτάσεις και τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ τα τελευταία 20 χρόνια για το χώρο της Παιδείας στη χώρας μας είναι αποκαλυπτική, γι' αυτό αξίζει να τις θυμηθούμε.
Το 1995 - '96 ο τότε υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου είχε καλέσει τον ΟΟΣΑ να αξιολογήσει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Πάνω σε εκείνη την αξιολόγηση - έκθεση στηρίχθηκαν μια σειρά αναδιαρθρώσεις που προωθήθηκαν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Κι όταν λέμε αναδιαρθρώσεις (για να εξηγούμαστε) είναι το ίδιο με αυτό που λέει η σημερινή κυβέρνηση για αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Ας δούμε μερικές από τις προτάσεις εκείνης της έκθεσης του ΟΟΣΑ.
Δεξιότητες, αποκέντρωση, συγχωνεύσεις κ.ά.
Ο ΟΟΣΑ παρήγγειλε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε εφάρμοσε την κατάργηση της επετηρίδας για το διορισμό των εκπαιδευτικών στα σχολεία. Μέχρι τότε όλοι οι απόφοιτοι των παιδαγωγικών και των λεγόμενων καθηγητικών σχολών με το που έπαιρναν το πτυχίο τους αποκτούσαν δικαίωμα (κατοχυρωμένο δικαίωμα κι όχι απλώς μια πιθανότητα) διορισμού. Το σύστημα της επετηρίδας, παρά τα όποια προβλήματα είχε, πατούσε στη λογική της άμεσης σύνδεσης πτυχίου επαγγέλματος, στη λογική ότι το πτυχίο από μόνο του είναι ικανό προσόν για δουλειά (άρα είναι ισχυρό και δε χρειάζεται ένα κάρο επιπλέον πιστοποιήσεις) καθώς και στη λογική ότι όλοι οι απόφοιτοι απορροφούνται και εργάζονται στα σχολεία. Αυτά όλα έπαψαν για τον κλάδο των εκπαιδευτικών με την κατάργηση της επετηρίδας.
Στην ίδια έκθεση, ο ΟΟΣΑ πρότεινε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ έκανε λόγο και για «μακροπρόθεσμη προσπάθεια για την αλλαγή του Συντάγματος, όπου αυτό εμποδίζει τις απαιτούμενες αλλαγές». Κάτι που έφτασε στο τσακ να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση της ΝΔ πριν από λίγα χρόνια, αλλά κάτω από το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων εξανάγκασε το ΠΑΣΟΚ - παρόλο που είχε πάρει ξεκάθαρα θέση υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων - να υπαναχωρήσει κι έτσι να μη συγκεντρωθεί τότε η απαιτούμενη πλειοψηφία για να αποφασιστεί η αναθεώρηση του άρθρου 16.
Με επιτακτικό τρόπο έβαζε τότε η έκθεση του ΟΟΣΑ το ζήτημα της «αποκέντρωσης της εκπαίδευσης», σημειώνοντας ότι πρέπει να διαμορφώνει ένα γενικό σχεδιασμό για την Παιδεία και από κει και πέρα την ευθύνη για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων (από τα κτιριακά θέματα μέχρι τη διαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων και τις προσλήψεις εκπαιδευτικών κ.τ.λ.) να την έχει η Τοπική Διοίκηση και τα ίδια τα σχολεία. Μάλιστα, οι εμπειρογνώμονες του Οργανισμού έλεγαν ξεκάθαρα, αναφορικά με τα σχολεία, ότι «η χρήση πόρων που προέρχονται από συλλόγους γονέων και τοπικές επιχειρήσεις, πρέπει να ενθαρρύνεται». Οι κατευθύνσεις αυτές ως ένα βαθμό έχουν μπει σε εφαρμογή από προηγούμενες κυβερνήσεις, όμως οι λαϊκές οικογένειες δεν έχουν δει τίποτα θετικό από αυτές. Αντίθετα, οι γονείς βάζουν όλο και πιο συχνά το χέρι στην τσέπη για να καλύπτουν ανάγκες των σχολείων και μετατρέπονται σε ζητιάνους χορηγιών και διαφημιστές των τοπικών επιχειρήσεων για να κάνουν μια σχολική γιορτή ή για να ανανεώσουν το σχολικό εξοπλισμό κ.τ.λ.
Σε εκείνη την έκθεση του ΟΟΣΑ μπήκε για πρώτη φορά και η κατεύθυνση για γενικευμένες συγχωνεύσεις σχολείων στην επαρχία. Τις συνέπειες όμως από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων που σε δυο μεγάλα κύματα τις προχώρησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πριν από λίγα χρόνια τις ζουν σήμερα γονείς και μαθητές διανύοντας μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια σε επικίνδυνους επαρχιακούς δρόμους, βιώνοντας αδιέξοδα για το καθημερινό πηγαινέλα των παιδιών στα σχολεία, αφού δεν είναι εξασφαλισμένο ένα δημόσιο, δωρεάν και αξιόπιστο σύστημα μεταφοράς μαθητών από και προς τα σχολεία τους.
Ως προς το περιεχόμενο της εκπαίδευσης στα σχολεία, ο ΟΟΣΑ έδωσε κατευθύνσεις για προσανατολισμό στις δεξιότητες και αξιολογήσεις των μαθητών με εξετάσεις και τεστ επάρκειας σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτές οι κατευθύνσεις οδήγησαν τότε στο εξεταστικό σύστημα που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί υπουργίας του Γ. Αρσένη και ξεσήκωσε τις μεγαλύτερες μαθητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων.
Παράλληλα, στην ίδια έκθεση του ΟΟΣΑ περιλαμβάνονταν προτάσεις για την αύξηση των πόρων της ανώτατης εκπαίδευσης μέσω σταδιακής επιβολής διδάκτρων στον προπτυχιακό κύκλο σπουδών. Βέβαια, οι εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ αναγνώριζαν ότι κάτι τέτοιο θα συναντούσε σθεναρή αντίσταση από την κοινωνία και πρόσθεταν στις προτάσεις τους την εμπορευματοποίηση λειτουργιών των πανεπιστημίων, όπως για παράδειγμα η έρευνα. Ελεγαν χαρακτηριστικά ότι πρέπει να εξεταστεί η «έκταση στην οποία οι αναγνωρισμένες δραστηριότητες πανεπιστημίων θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για να προσελκύσουν περισσότερα χρηματικά ποσά».
Αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση που θα διατηρηθούν
Το θέμα των διδάκτρων στην ανώτατη εκπαίδευση επανήλθε πολύ πιο έντονα στην επόμενη στενή συνεργασία του ΟΟΣΑ με τη χώρα μας, το 2006 επί κυβερνήσεως ΝΔ οπότε έγινε εδώ (στο Λαγονήσι) η Σύνοδος των Υπουργών Παιδείας του ΟΟΣΑ. Στα συμπεράσματα της Συνόδου αναφερόταν κατά λέξη: «Αρκετές χώρες επιμένουν στην παροχή ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς την επιβολή της οικονομικής συμμετοχής των φοιτητών, ενώ άλλες συμμερίζονται την άποψη του ΟΟΣΑ ότι αποτελεσματικός τρόπος αύξησης των πόρων είναι, μεταξύ άλλων, και η συνεισφορά των δικαιούχων στο κόστος σπουδών». Και ακόμα κι αν δε νομοθετήθηκαν τότε τα δίδακτρα στα προπτυχιακά, γενικεύτηκαν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών τα οποία καθιερώθηκαν ως δεύτερος κύκλος σπουδών με βάση και τις επιταγές της διαδικασίας της Μπολόνια, υποβαθμίζοντας σοβαρά το πτυχίο και την αξία του. Παράλληλα, ήταν η εποχή που έμπαιναν οι βάσεις για να αρχίσουν και να καθιερωθούν οι «μπίζνες» των πανεπιστημίων με διαφόρων ειδών μεγάλες επιχειρήσεις, μονοπωλιακούς ομίλους και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι στην πρώτη του συνάντηση με τη Σύνοδο των πρυτάνεων των πανεπιστημίων, ο σημερινός υπουργός Παιδείας, Α. Μπαλτάς, ξεκαθάρισε ότι δεν είναι αντίθετος με τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και δεν μπαίνει κανένα θέμα να εξεταστεί η κατάργησή τους. Ετσι τα μεταπτυχιακά παραμένουν ένας δεύτερος γενικευμένος κύκλος ανώτατης εκπαίδευσης γι' αυτούς που μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στα τσουχτερά δίδακτρα.
Με το βλέμμα στραμμένο έντονα στην ανώτατη εκπαίδευση εκείνη την εποχή, στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, ο ΟΟΣΑ έδωσε έμφαση και στο θέμα της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας των συστημάτων ανώτατης εκπαίδευσης. Η ελληνική κυβέρνηση από την πλευρά της νομοθέτησε τη λεγόμενη «αξιολόγηση» των Τμημάτων των ΑΕΙ. Από τότε μέχρι τώρα, οι αξιολογήσεις έχουν ολοκληρωθεί στα περισσότερα Τμήματα, σε τίποτα όμως αυτές δε βοήθησαν στη βελτίωση προβλημάτων που υπάρχουν στις σχολές, δεν οδήγησαν σε ανακούφιση των οικογενειών που μοχθούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Αντίθετα, οι αξιολογήσεις σπρώχνουν τα Τμήματα να στραφούν και να συνδεθούν περισσότερο με την αγορά, να προσανατολιστούν στις «μπίζνες» και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, αντί στην παραγωγή νέας γνώσης για την ανακούφιση και την προκοπή του λαού.
Στο όνομα της αποδοτικότητας, ένα από τα κριτήρια των συστημάτων αξιολόγησης είναι και τα ποσοστά αποφοίτησης και τα ποσοστά εγκατάλειψης των σπουδών. Ετσι, εκείνη την περίοδο πρωτοεμφανίστηκε ένα καινούργιο «πρόβλημα» (γιατί μέχρι τότε δεν αποτελούσε πραγματικό πρόβλημα και δεν απασχολούσε τα ΑΕΙ) αυτό των «αιώνιων φοιτητών» όπως τους είπαν, από τους οποίους έπρεπε να καθαριστούν τα μητρώα των ιδρυμάτων. Νομοθετήθηκε, λοιπόν, η διαγραφή τους και μπήκε ανώτατο χρονικό για την ολοκλήρωση των σπουδών σε κάθε σχολή, πέραν του οποίου οι φοιτητές χάνουν τη φοιτητική τους ιδιότητα. Αυτά διατηρήθηκαν και στο νόμο της Α. Διαμαντοπούλου αργότερα, ενώ θα διατηρηθούν και από την παρούσα κυβέρνηση. Γιατί ο σημερινός υπουργός εξήγησε ότι θα δώσει μόνο μια ευκαιρία σε κάποιους που θέλουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και δεν έχουν προλάβει, να το κάνουν, άρα οι υπόλοιποι θα διαγραφούν και το ανώτατο χρονικό όριο για την απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας (διαγραφής) θα διατηρηθεί.
Οσα έρχονται...
Το 2011 έχουμε άλλη μια έκθεση του ΟΟΣΑ για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή επαναφέρει με έντονο τρόπο την κατεύθυνση για αυτονόμηση της κάθε σχολικής μονάδας, που θα καταρτίζει τους δικούς της προϋπολογισμούς, θα προσλαμβάνει τους εκπαιδευτικούς της κ.τ.λ. Είναι καταπέλτης για τους εκπαιδευτικούς, καθώς πρότεινε να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας τους (κάτι που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση), αλλά και να συνδεθεί η εξέλιξή τους με την αξιολόγησή τους (κάτι που ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά η τωρινή λέει ότι θα αναμορφώσει τα κριτήρια αξιολόγησης).
Στην ανώτατη εκπαίδευση, για άλλη μια φορά, επαναφέρει θέμα επιβολής διδάκτρων, αλλά και την εντονότερη σύνδεση των ιδρυμάτων (ιδιαίτερα των ΤΕΙ) με την αγορά.
Με αυτά τα δεδομένα, γίνεται κατανοητό ότι οι αναδιαρθρώσεις που τάχα δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και θα τις τολμήσει η παρούσα κυβέρνηση, όπως είπε ο πρωθυπουργός, είναι «φωτιά και τσεκούρι» για το λαό, για τους εργαζόμενους και ειδικά για τη νεολαία. Καμιά ανακούφιση και καμιά βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης δεν έχουμε να περιμένουμε από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς συνεργασίας και καπιταλιστικής ανάπτυξης.



20 Φεβ 2015

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΓΜΕ ΣΤA ΥΠΟΥΡΓΕΙA EΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ ΓΙΑ ΣΙΤΙΣΗ – ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ – ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Περισσότερα από 500.000 παιδιά ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας στη χώρα μας.
Σχεδόν 25.000 παιδιά δεν έχουν εμβολιασθεί. 
Χιλιάδες παιδιά στα σχολεία της χώρας αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της έλλειψης επαρκούς και σωστής διατροφής, είτε γιατί οι γονείς τους είναι άνεργοι, είτε γιατί το οικογενειακό εισόδημα δεν καλύπτει τις ανάγκες. 
Στον 21ο αιώνα είναι άμεση ανάγκη και σαφής δυνατότητα να σιτίζονται όλοι οι μαθητές στο σχολείο. 
Μαθητές μας ζούνε σε σπίτια χωρίς ρεύμα, δεν έχουν ασφάλιση, έρχονται πεινασμένα στο σχολείο. 
Εκατοντάδες μαθητές ανά την Ελλάδα κινδυνεύουν να χάσουν τη χρονιά τους, αφού δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το εισιτήριο για τη μετακίνησή τους από και προς το σχολείο.

Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ξοδεύει τεράστια κονδύλια για την προώθηση της αξιολόγησης (3,5 εκατ. ευρώ), των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Αποδεικνύεται ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι για τις ανάγκες των μαθητών μας.
Αυτή είναι η Ε.Ε. και να πού πάνε τα περιβόητα κονδύλιά της!
Στον 21ο αιώνα είναι άμεση ανάγκη και σαφής δυνατότητα να σιτίζονται όλοι οι μαθητές στο σχολείο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μελέτη της ΑΣΟΕΕ καταγράφει την δυνατότητα αυτή, προσδιορίζοντας την και οικονομικοτεχνικά, λέγοντας ότι αν σιτιζόντουσαν όλοι οι μαθητές δημοτικού της χώρας για έναν ολόκληρο χρόνο η συνολική επιβάρυνση του ΑΕΠ θα ήταν 0,22%! Είναι λοιπόν ζήτημα άμεσης προτεραιότητας!
Η 26η Φλεβάρη, χαρακτηρίστηκε από την ΑΣΓΜΕ και άλλες μαζικές οργανώσεις γονιών και εκπαιδευτικών σαν μέρα Πανελλαδικής δράσης γονιών - εκπαιδευτικών-μαθητών
με κύρια αιτήματα :
  • Να δοθεί εδώ και τώρα ένα γεύμα για όλα τα παιδιά 
  • Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους   μαθητές με ευθύνη του κράτους 
  • Δωρεάν μεταφορά των μαθητών με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Γ. Σεφέρης» καλεί τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς
να πάρουν μέρος στην παράσταση αυτή,
την Πέμπτη 26 του Φλεβάρη στις 14:00 στο Υπουργείο Εσωτερικών  (Σταδίου 27)
και στη συνέχεια στο Υπουργείο Υγείας (Αριστοτέλους 17).
Απέναντι στην βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική,
να αντιτάξουμε τον κοινό μας αγώνα,
μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά μας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
ΤΟ Δ.Σ.

19 Φεβ 2015

ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟ PISA: ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Χιλιάδες ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και γονείς απ’ όλο τον κόσμο ανησυχούν για τις επιπτώσεις του ομώνυμου τεστ του ΟΟΣΑ και αξιώνουν το σταμάτημά του.
Σε μια δραματική επιστολή προς τον διευθυντή του προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), δρα Αντρέας Σλάισερ, ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και γονείς από όλο τον κόσμο εκφράζουν έντονη ανησυχία για τις επιπτώσεις του τεστ PISA (Πίζα), το οποίο βρίσκεται στον 14ο χρόνο διεξαγωγής του, και καλούν για την παύση του.
Η προσέγγιση που υιοθετούν οι συντάκτες της επιστολής είναι αυστηρά εκπαιδευτική. Αναδεικνύει με συντομία τη ζημιά που προκαλούν οι έρευνες αυτές στα σχολεία, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τη διδασκαλία.
Η πρωτοβουλία εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο (http://oecdpisaletter.org/) πέρσι τον Απρίλη και από τον Μάιο της ίδιας χρονιάς μέχρι φέτος τον Ιανουάριο συγκέντρωσε κάτι παραπάνω από 2.300 υπογραφές υποστήριξης. Αντίστοιχη κίνηση έχει ξεκινήσει και από εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων καθώς και γονείς και στη χώρα μας.
Διαφορετικές φωνές
Γύρω από την πρωτοβουλία αυτή συγκεντρώθηκαν αρκετά διαφορετικές φωνές από τον χώρο των επιστημών της αγωγής. Η πολυφωνία αυτή τονίζει τον οξυμένο χαρακτήρα των προβλημάτων που δημιουργούν στα σχολεία οι έρευνες της PISA και αναδεικνύει την ανάγκη να σταματήσουμε τη διεξαγωγή τους.
Στη χώρα μας ο διεθνής διαγωνισμός PISA του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) θα πραγματοποιηθεί από 2 Μαρτίου έως και 3 Απριλίου και θα συμμετάσχουν 231 δημόσια και ιδιωτικά Γυμνάσια, Γενικά Λύκεια και Επαγγελματικά Λύκεια.
Αλλά ας δούμε το θέμα στην ουσία του γιατί είναι εξόχως σοβαρό. Να υπενθυμίσουμε ότι το πρόγραμμα PISA είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο ως ένα εργαλείο ιεραρχικής κατάταξης των χωρών (μελών του ΟΟΣΑ και άλλων) ανάλογα με τη μέτρηση των ακαδημαϊκών επιδόσεων των 15χρονων μαθητών στα μαθηματικά, τη φυσική και την ανάγνωση.
Τα αποτελέσματα του προγράμματος, που διεξάγεται κάθε τρία χρόνια, έχουν αρχίσει να επηρεάζουν βαθιά τις εκπαιδευτικές πρακτικές πολλών χωρών, ενώ ακριβώς στη βάση των αποτελεσμάτων κράτη αναμορφώνουν τα εκπαιδευτικά τους συστήματα, ελπίζοντας να βελτιώσουν τη θέση τους στην κατάταξη. Σε πολλές χώρες η απουσία προόδου στο πρόγραμμα PISA οδηγεί σε δηλώσεις περί κρίσης και σοκ, οι οποίες ακολουθούνται από εκκλήσεις για παραιτήσεις και από εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στο πνεύμα του προγράμματος.
Στην 42η θέση
Να υπενθυμίσουμε ότι με την ανακοίνωση των τελευταίων αποτελεσμάτων της έκθεσης PISA του ΟΟΣΑ για τη χώρα μας, πριν από περίπου έναν χρόνο, η Ελλάδα βρέθηκε στην 42η θέση, μεταξύ των 65 χωρών που συμμετείχαν, σημειώνοντας πτώση 17 θέσεων.
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), με εργαλείο το Διεθνές Πρόγραμμα Αξιολόγησης Μαθητών/-τριών PISA πρωτοστατεί στην πολιτική επιτήρησης, συμμόρφωσης, πιστοποίησης «εκπαιδευτικών προϊόντων» και «εκπαιδευτικών υπηρεσιών» και ανταγωνισμού. Ο πανεπιστημιακός Γιώργος Μαυρογιώργος επισημαίνει ότι ο ΟΟΣΑ, με «συμβουλευτικές εκθέσεις», εμπορεύεται εμπειρογνωμοσύνη για την άσκηση πολιτικής και στην εκπαίδευση.
Με τα δοκίμια αξιολόγησης προωθεί συγκεκριμένη αντίληψη για τη σχολική γνώση, τη διδασκαλία, τη μάθηση, τη σχολική επιτυχία, τον μαθητή κ.ά. και υποδηλώνει ένα σύστημα αρχών, αντιλήψεων και επιλογών που προβάλλουν (και ώς έναν βαθμό επιβάλλουν) αντίστοιχες αρχές στην οργάνωση της ίδιας της εκπαιδευτικής δια­δικασίας.
«Προκαλεί ζημιά σε σχολεία και μαθητές»
Τι φοβούνται οι 2.300 που υπογράφουν την επιστολή
«Αγαπητέ δόκτορα Σλάισερ, απευθυνόμαστε σε εσάς, ως διευθυντή του Προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA) του ΟΟΣΑ. Ανησυχούμε ειλικρινά για τις αρνητικές συνέπειες των κατατάξεων της PISA. Μερικές από τις ανησυχίες είναι οι παρακάτω:
1. Το πρόγραμμα PISA συμβάλλει στην κλιμάκωση ποσοτικών μετρήσεων και στη δραματική αύξηση της εξάρτησης από αυτές. Το καθεστώς που επιβάλλει, με τον διαρκή κύκλο των τεστ, βλάπτει τα παιδιά και αποδυναμώνει τις σχολικές τάξεις καθώς αναπόφευκτα συνεπάγεται όλο και περισσότερα τεστ πολλαπλής επιλογής, περισσότερα λεπτομερώς προσχεδιασμένα μαθήματα από «προμηθευτές» που βρίσκονται έξω από το σχολείο – και λιγότερη αυτονομία για τους εκπαιδευτικούς. Με τον τρόπο αυτό το πρόγραμμα PISA έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο το άγχος που προϋπήρχε στα σχολεία, θέτοντας σε κίνδυνο την ισορροπία μαθητών και εκπαιδευτικών.
2. Επικεντρωνόμενο σε ένα περιορισμένο εύρος μετρήσιμων τομέων της εκπαίδευσης, αποσπά την προσοχή από τομείς που είναι αδύνατο (ή λιγότερο δυνατό) να μετρηθούν, όπως η φυσική αγωγή, η ηθική, η πολιτική και η αισθητική ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τον επικίνδυνο περιορισμό του συλλογικού φαντασιακού για το τι είναι και το τι οφείλει να είναι η εκπαίδευση.
3. Η περιορισμένη εστίαση του ΟΟΣΑ στα σταθμισμένα τεστ διακινδυνεύει τη μετατροπή της μάθησης σε πληκτική εργασία και τον θάνατο της χαράς της μάθησης. Καθώς το πρόγραμμα PISA οδηγεί πολλές χώρες στον διεθνή ανταγωνισμό για τις υψηλότερες επιδόσεις, ο ΟΟΣΑ έχει αποκτήσει τη δύναμη να διαμορφώνει την εκπαιδευτική πολιτική σε όλο τον κόσμο, χωρίς να προηγηθεί καμία συζήτηση για την αναγκαιότητα ή τους περιορισμούς των τελικών σκοπών του. Η μέτρηση μιας μεγάλης ποικιλίας εκπαιδευτικών παραδόσεων και πολιτισμών με τη χρήση ενός μοναδικού, περιορισμένου και προκατειλημμένου μέτρου σύγκρισης θα μπορούσε τελικά να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στα σχολεία και τους μαθητές.
4. Οι εξελίξεις αυτές συγκρούονται εμφανώς με ευρέως αποδεκτές αρχές καλής εκπαιδευτικής και δημοκρατικής πρακτικής. Καμία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, οποιασδήποτε σημασίας, δεν μπορεί να αγνοεί τον ρόλο μη εκπαιδευτικών παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους κυρίαρχη σημασία έχει η κοινωνική και οικονομική ανισότητα μιας χώρας. Σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, η ανισότητα έχει δραματικά αυξηθεί τα τελευταία 15 χρόνια, γεγονός που ερμηνεύει το άνοιγμα της εκπαιδευτικής ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών και το οποίο είναι αδύνατο να κλείσουν οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, όσο επεξεργασμένες κι αν είναι».

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ :

OPEN LETTER TO ANDREAS SCHLEICHER, OECD, PARIS
Dear Dr. Schleicher:
We write to you in your capacity as OECD’s director of the Programme of International Student Assessment (PISA). Now in its 13th year, PISA is known around the world as an instrument to rank OECD and non-OECD countries (60+ at last count) according to a measure of academic achievement of 15 year old students in mathematics, science, and reading. Administered every three years, PISA results are anxiously awaited by governments, education ministers, and the editorial boards of newspapers, and are cited authoritatively in countless policy reports. They have begun to deeply influence educational practices in many countries. As a result of PISA, countries are overhauling their education systems in the hopes of improving their rankings. Lack of progress on PISA has led to declarations of crisis and “PISA shock” in many countries, followed by calls for resignations, and far-reaching reforms according to PISA precepts.
We are frankly concerned about the negative consequences of the PISA rankings. These are some of our concerns:
-while standardized testing has been used in many nations for decades (despite serious reservations about its validity and reliability), PISA has contributed to an escalation in such testing and a dramatically increased reliance on quantitative measures. For example, in the United States, PISA has been invoked as a major justification for the recent “Race to the Top” program, which has increased the use of standardized testing for student-, teacher-, and administrator evaluations, which rank and label students, as well as teachers and administrators according to the results of tests widely known to be imperfect (see, for example, Finland’s unexplained decline from the top of the PISA table);
-in education policy, PISA, with its three-year assessment cycle, has caused a shift of attention to short-term fixes designed to help a country quickly climb the rankings, despite research showing that enduring changes in education practice take decades, not a few years to come to fruition. For example, we know that the status of teachers and the prestige of teaching as a profession has a strong influence on the quality of instruction, but that status varies strongly across cultures and is not easily influenced by short-term policy;
-by emphasizing a narrow range of measurable aspects of education, PISA takes attention away from the less measurable or immeasurable educational objectives like physical, moral, civic, and artistic development, thereby dangerously narrowing our collective imagination regarding what education is and ought to be about;
-as an organization of economic development, OECD is naturally biased in favor of the economic role of public schools. But preparing young men and women for gainful employment is not the only, and not even the main goal of public education, which has to prepare students for participation in democratic self-government, moral action, and a life of personal development, growth, and well-being;
-unlike United Nations (UN) organizations such as UNESCO or UNICEF that have clear and legitimate mandates to improve education and the lives of children around the world, OECD has no such mandate. Nor are there, at present, mechanisms of effective democratic participation in its education decision-making process;
-to carry out PISA and a host of follow-up services, OECD has embraced “public-private partnerships” and entered into alliances with multi-national for-profit companies, which stand to gain financially from any deficits—real or perceived—unearthed by PISA. Some of these companies provide educational services to American schools and school districts on a massive, for-profit basis, while also pursuing plans to develop for-profit elementary education in Africa, where OECD is now planning to introduce the PISA program;
-finally, and most importantly: the new PISA regime, with its continuous cycle of global testing, harms our children and impoverishes our classrooms, as it inevitably involves more and longer batteries of multiple-choice testing, more scripted “vendor”-made lessons, and less autonomy for our teachers. In this way PISA has further increased the already high stress-level in our schools, which endangers the well-being of our students and teachers.
These developments are in overt conflict with widely accepted principles of good educational and democratic practice:
-no reform of any consequence should be based on a single narrow measure of quality;
-no reform of any consequence should ignore the important role of non-educational factors, among which a nation’s socio-economic inequality is paramount. In many countries, including the United States, inequality has dramatically increased over the past 15 years, explaining the widening educational gap between rich and poor which education reforms, no matter how sophisticated, are unlikely to redress;
-an organization like OECD, as any organization that deeply affects the life of our communities, should be open to democratic accountability by members of those communities.
We are writing not only to point out deficits and problems. We would also like to offer constructive ideas and suggestions that may help to alleviate the above mentioned concerns. While in no way complete, they illustrate how learning could be improved without the above mentioned negative effects:
-develop alternatives to league tables: explore more meaningful and less easily sensationalized ways of reporting assessment outcomes. For example, comparing developing countries, where 15-year olds are regularly drafted into child labor, with first world countries makes neither educational nor political sense and opens OECD up for charges of educational colonialism;
-make room for participation by the full range of relevant constituents and scholarship: to date, the groups with greatest influence on what and how international learning is assessed are psychometricians, statisticians, and economists. They certainly deserve a seat at the table, but so do many other groups: parents, educators, administrators, community leaders, students, as well as scholars from disciplines like anthropology, sociology, history, philosophy, linguistics, as well as the arts and humanities. What and how we assess the education of 15 year old students should be subject to discussions involving all these groups at local, national, and international levels;
-include national and international organizations in the formulation of assessment methods and standards whose mission goes beyond the economic aspect of public education and which are concerned with the health, human development, well-being and happiness of students and teachers. This would include the above mentioned United Nations organizations, as well as teacher, parent, and administrator associations, to name a few;
-publish the direct and indirect costs of administering PISA so that taxpayers in member countries can gauge alternative uses of the millions of dollars spent on these tests and determine if they want to continue their participation in it;
-welcome oversight by independent international monitoring teams which can observe the administration of PISA from the conception to the execution, so that questions about test format and statistical and scoring procedures can be weighed fairly against charges of bias or unfair comparisons;
-provide detailed accounts regarding the role of private, for-profit companies in the preparation, execution, and follow-up to the tri-annual PISA assessments to avoid the appearance or reality of conflicts of interest;
-slow down the testing juggernaut. To gain time to discuss the issues mentioned here at local, national, and international levels, consider skipping the next PISA cycle. This would give time to incorporate the collective learning that will result from the suggested deliberations in a new and improved assessment model.
We assume that OECD’s PISA experts are motivated by a sincere desire to improve education. But we fail to understand how your organization has become the global arbiter of the means and ends of education around the world. OECD’s narrow focus on standardized testing risks turning learning into drudgery and killing the joy of learning. As PISA has led many governments into an international competition for higher test scores, OECD has assumed the power to shape education policy around the world, with no debate about the necessity or limitations of OECD’s goals. We are deeply concerned that measuring a great diversity of educational traditions and cultures using a single, narrow, biased yardstick could, in the end, do irreparable harm to our schools and our students.

Sincerely,
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ 

17 Φεβ 2015

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ «ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ» ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΡΧΗ

Απ΄ το Σεπτέμβριο ο Σύλλογός μας ήταν απ΄ τους πρώτους που διοργάνωσαν την καμπάνια «Ένα τετράδιο για τα παιδιά της Παλαιστίνης». Μια καμπάνια που διοργάνωσαν η ΠΣΟ (Πανγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία) και η FISE (Παγκόσμια Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών). Στην καμπάνια αυτή πήραν μέρος περισσότερα από 80 εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας). Αφού μαζεύτηκαν στα σχολεία κάθε λογής γραφικής ύλης που έφεραν οι μαθητές μας με χαρά εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους, στη συνέχεια αυτά μεταφέρθηκαν και μαζεύτηκαν απ΄ όλη την Ελλάδα, στο εργατικό κέντρο Πειραιά. Την Δευτέρα 16 του Φλεβάρη, σε μια όμορφη και σεμνή τελετή που έγινε εκεί, παραδόθηκε όλο αυτό το υλικό στην Παλαιστινιακή αρχή.Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν ο Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι, πρέσβης της  Παλαιστινιακής αρχής, ο εκπρόσωπος της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Εργατών Μοχάμεντ Ικνέμπι,
(Στη φωτογραφία οι δυό τους μεταφέρουν την πρώτη κούτα στο πρώτο φορτηγό), ο Γ. Μαυρίκος εκ μέρους της ΠΣΟ, η Χρυσούλα Λαμπούδη εκ μέρους της FISE, ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου Πειραιά Νίκος Ξουράφης και πολλοί εκπρόσωποι πρωτοβάθμιων σωματείων εκπαιδευτικών που στήριξαν την καμπάνια.
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στη σημασία της πρωτοβουλίας, η οποία επεκτείνεται και πέρα από την παροχή υλικής βοήθειας στους μαθητές της Παλαιστίνης, καθώς στέλνει στα δοκιμαζόμενα παιδιά το μήνυμα ότι δεν είναι μόνα τους, αλλά και στο ισραηλινό κράτος και όσους στηρίζουν την επιθετική και βάρβαρη πολιτική του μήνυμα καταδίκης.
Σημειώθηκε ότι είναι μια πρωτοβουλία με διεθνή αντίκτυπο, που δείχνει το κύρος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και ότι θα βρει συνέχεια με ανάλογες δράσεις διεθνιστική αλληλεγγύης. Ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα από συγκρότημα που αποτελούσαν μέλη του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.
Στο τέλος, όλα τα υλικά (που δε χωράνε σε μια φωτογραφία) φορτώθηκαν  σε τέσσερα φορτηγά για να μεταφερθούν στη Ραμάλα της Παλαιστίνης.